Hepimiz hayatın yoğun temposuna kaptırmış gidiyoruz. Bazen o kadar körleşiyoruz ki yanımızdakileri dahi göremiyoruz.  Peki bu kadar katı olmak doğru mu ? Bizler birer insanız robot değil. Dönüp çevremize bir bakabilsek ne güzellikler var hayatta. Bir bebeğin gülümsemesi , bir annenin duası , yaşlı bir teyzenin masum sımsıcak bakışı , küçük bir çocuğun pamuk şekerle mutluluğu .. Hayata ne ile dokunacağımızı ve hayatımıza hangi elin dokunacağını bilemeyiz. Küçük şeyler büyük mutluluklara dönüşür. Uyan ! Kalbine dokun ,insanlığa dokun , hayata dokun ! Hayata dokunan anlardan güzel bir video :